Adıyaman Üniversitesi öğrencilerinin yazdığı öykülerden oluşan, “Sözle Çarpan Yürekler” kitabı okuyucuyla buluştu.
Öğretim görevlisi Yrd. Doç. Dr. Serdar Yavuz, amaçlarının öyküleri bir kitapta toplayarak, öğrencileri yazma konusunda cesaretlendirmek olduğunu söyledi.
Çalışmanın, Fen Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü 4. sınıf öğrencilerinin yazma çalışmalarının ürünü olarak ortaya çıktığını ve önem taşıdığını ifade eden Yavuz, “Bu kitapla birlikte kendilerine güvenen öğrencilerin neler ortaya koyabilecekleri ispatlandı. Öğrenciler, kendilerine güvenmeleri neticesinde özgün yapıtlar üretebileceklerine inanırken, kendilerinden sonra gelenlere de örnek oldular” diye konuştu.
Öğrencilerin “Yaratıcı Yazarlık Dersi” kapsamında yazdığı 15 öyküden oluşan kitap, Adıyaman Üniversitesi Yayınları tarafından piyasaya sürüldü.
2 Ocak 2013
Bunlar da ilginizi çekebilir:
‘DÜ’ye Sorbonne’dan Kürtçe hoca transferi
“Edebiyatçılar öneriyor” çok yakında Edebiyat Haber’de!
Fen-edebiyat Fakültesi öğrencilerine ikinci diploma müjdesi
Nüfusun yüzde 40’ı kitaba ihtiyaç duymuyor
BU+ ile “Kitaplar Arasında” söyleşileri 17 Kasım’da başlıyor
Melih Cevdet Anday Edebiyat Ödülü açıklandı
.gif)
.gif)
.jpg)
![#yaşarkemal anısına, saygıyla...
"Ölene dek tek başına geniş gökte dolanır durur… Ben yaşlı, tezikmiş kartallara çok hürmet ederim, anladın mı oğul, Memidik? Bu ulu kartallar gökte ölürler.”
Çiçekçedir Yaşar Kemal’in dili / Gönül Kıvılcım
Onu okurken Türkçe sütbeyaz olur. Anlattığı dikenlerin tersine dikensizdirİnce Memed‘in babasının dili.
Dokuz yaşına kadar evde Kürtçe konuşup sonra Türkçeyi şahlandıran Yaşar Kemal‘in sözcükleriyle tanışanlar iflah olmaz bir daha. Yatar kalkar rüyasında “hiçbir şeysiz” köyleri görür, açıkta yatan pamuk ırgatlarını, Toros ülkesindeki eşkıyaları, köyün karıncasıyla bile konuşmayan Meryemceyi, bir avuç una muhtaç, açlık korkusuyla terbiye olmuş köylüyü, onu bunaltan Çukurova sivrisineğini, resmi tarihin sakladığı tekmil yoksulluğu, ezeni ezileni, kötülüğü görür.
Üstelik kötülüğü kendi anadilinde anlatır o. Çiçekçedir onun anadili Ceyhun Atuf Kansu’nun usta romancıya seslenen şiirinde dediği gibi: Ki sen doğadansın çiçekçedir anadilin. Peryavşanlar baygın baygın kokar, mağara ağzındaki su pürenleri taze taze. Top top çalılıklar, bataklıklar, yeşil çayırlar, bodur ağaçlar, sel yatakları, dağlar büyülü bir dille seslenirler dertlerini. Eğilip o bodur ağacı görmüş kadar olur okur. Yazarın tarif ettiği insanlarla tanışır güneş, Çukurova’nın üstüne doğru sarkar giderken.
Sömürünün de dili çiçekçe olur muymuş demeyin. Diken de çiçektendir. “Yumuşacık bir adammış, pamuk gibi. Uz konuşurmuş… Ötelerden, uzaktan bakınca dağ gibi olur, heybetlenirmiş. Gözlerinden ateş saçarmış. Yanına varınca, eğer durgun bir zamanındaysa çocuklar gibi küçücük olurmuş. Öfkelendiğinde tüyleri dikilir diken gibi olurmuş. Saçları da diken gibi olurmuş. Öfkelendiğinde yanında da olsan kocaman olurmuş.” (İnce Memed)
[yazının tamamı edebiyathaber.net'ten okunabilir]
Gönül Kıvılcım - edebiyathaber.net (2 Mart 2015)
#yazı
#yaşarkemal #yaşarkemalefsanesi
#ölümyıldönümü #anma #türkedebiyatıçınarları #yaşarkemalölümsüzdür #incememed #demircilerçarşısıcinayeti #yusufçukyusuf #yılanıöldürseler #sarısıcak #ortadirek #dağınötekiyüzü #yerdemirgökbakır #ağıtlar #anadolu #çukurova #edebiyathaber](https://www.edebiyathaber.net/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder(pp_w200_h112).png)
