Şeyma Çekici: “Kitabımda ‘yalnız değiliz’ hissini vermeyi amaçladım.”

Mayıs 23, 2022

Şeyma Çekici: “Kitabımda ‘yalnız değiliz’ hissini vermeyi amaçladım.”

Yeni kitabı “Ya Bir Gün Kavanoz Kapakları Biterse?” Küsurat Yayınlarından çıkan Şeyma Çekici ile söyleştik. 

Yeni kitabınız Ya Bir Gün Kavanoz Kapakları Biterse? raflardaki yerini aldı, okuru bol olsun. Kitabın ilk öyküsünün de adı olan Ya Bir Gün Kavanoz Kapakları Biterse, oldukça ilginç bir soru. Kitabın isim hikâyesini yazarından dinlemek isteriz, kavanoz kapakları biterse ne olur?

Bu kitabın önce ismi koyuldu sonra içeriği yazıldı desem inanır mısınız? Bir gün kişisel editörüm Zeynep ve Büşra Aksak ile Küsurat Yayınları’nda Plüton’un Dünya Umurunda Değil adlı çocuk kitabımla ilgili toplantı yapıyorduk. Büşra Hanım başından geçen bir olayı anlattı. Annesinin ondan kavanoz kapağı istemesi ve o dönem kavanoz kapaklarının marketlerde bitmesi ile ilgiliydi anısı. Birden aklıma “Ya Bir Gün Kavanoz Kapakları Biterse?” cümlesi geldi ve ne güzel kitap adı olur dedik o an. O günden sonra gece gündüz bu isimden nasıl hikâyeler çıkar diye düşündüm ve sonuç olarak umut veren öykülerden oluşan bu güzel kitap çıktı ortaya. Kitabın adı ilk öykünün de ismi aynı zamanda. Kavanoz kapakları biterse umut biter, kavanoz kapakları umudun simgesi orada.

Ya Bir Gün Kavanoz Kapakları Biterse? sizin ilk öykü kitabınız. Öykü yazmaya başlamaya nasıl karar verdiniz?

Öykü yazmak çok istediğim ama hiç cesaret edemediğim bir eylemdi. Asla kurgu yazamam diyordum. Aslında çok zengin bir çevrede büyüdüm, akrabalık komşuluk ilişkilerimiz çok güzeldi. Çeşit çeşit karakterlerde insanlar var hayatımda. Yazma sürecinde her kitapta bana ilham ve destek veren arkadaşım Zeynep’in motivasyonu ile ilk adımı attım. O ilk adımı atınca o zengin dünyanın içinde buldum kendimi. Sonra kalem kendiliğinden akmaya, karakterler kendini yazdırmaya başladı.

Okuduğumuz her hikâyede bir komşumuzu, akrabamızı ya da yakın bir dostumuzu görür gibi olduk. Hikâyeleriniz gerçek bir düzleme oturuyor mu? Hayatınızdan esinlendiğiniz noktalar var mı?

Hikâyelerin hepsi kurgu ama hepsi de gerçek aynı zamanda. 😊 Kitaptaki her bir karakterin hikâyesi aslında hayatım boyunca tanıdığım, duyduğum, şahit olduğum kişiler ve olaylardan birer parça taşıyor. Ama bütünüyle bir kişiye ait değil. Bu şekilde olan yani tamamıyla bir kişiye ait tek bir öykü var kitapta. Onda da kurguya uyması için ufak tefek eklemeler yaptık.

Kitabınızı “kendini yalnız hissedenlere ve umuda ihtiyacı olanlara” ithaf ettiniz. Yalnız hisseden herkese umut ışığı olacağına eminiz. İthafınızın motivasyonu nedir?

Sosyal medyada yazmaya başladığım ilk günden beri ve her kitabımda yazarken hep “yalnız değiliz” hissini vermeyi amaçladım. Çünkü insan içinde bulunduğu durumu sadece kendisi yaşıyor zannettiğinde o olay büyüyor ve o kişiyi yutuyor, “beni kimse anlayamaz” duygusu oluşuyor. Ama komşuyla yaşadığı durumun, babasıyla, eşiyle, evladıyla yaşadıklarının sadece kendi hayatında olmadığını bilmek kişiye güç veriyor. Bu yalnız değilim hissi umudu beraberinde getiriyor. Umut da yaşama sevincini.

Söylediğiniz gibi “Yalnız değiliz hiçbirimiz!” diyerek komşuluk ve dayanışma içinde yaşamak günden güne unutulurken hikâyelerinizle bir nevi hatırlatıcı görevi üstlendiniz. Artık nostaljik bulunan bu değerlerimiz hakkında neler söylemek istersiniz?

İnsan insana lazım, derim. Gün geçtikçe artan bunalımların, depresyonların aslında sebebi biraz da bu yalnızlık. Önceden bir kadın gün içinde komşusuyla muhabbet eder, çoluk çocuktan, eşten ya da gündelik sorunlardan bahseder, anlatmanın verdiği o hafiflemeyi yaşardı. Şimdi hepsi içimizde birikiyor. Anlatınca buhar olup uçacak meseleler büyüyor ve koca bir sele dönüşüyor insanın içinde. Sonra ne varsa önüne katıp götürüyor. Bu sebeple komşuluk her anlamda önemli. Buna olan ihtiyacımızı tekrar hatırlayıp komşuluk ipine sıkı sarılabilirsek ne mutlu. Belki bu kitap bir komşuya hediye edilip birlikte içilen öğlen kahvelerinin yeniden başlamasına sebep olur.

Çocuk kitabınız Plüton’un Dünya Umurunda Değil, samimi bir şekilde 7’den 70’e farkındalık kazanmamıza yardımcı olmuştu. Ya Bir Gün Kavanoz Kapakları Biterse ile de samimi üslubunuzu devam ettiriyorsunuz. Çocuk ve yetişkin edebiyatlarından kitaplara imzanızı attınız, farklı alanlarda yazmayı sürdürecek misiniz?

Deneme ve eğitim alanında Burası Gerçek Dünya, Mükemmel(!) Annenin El Kitabı, Dersler Aramızı Bozamaz isimlerinde üç kitabım var. Plüton’un Dünya Umurunda Değil inşallah devamı gelmesini planladığımız bir serinin ilk çocuk kitabı. Zaman ne gösterir bilinmez ama şu anki hedeflerim çocuk kitapları, öykü ve eğitim alanına yoğunlaşmak. Okul bittiğinde de nasipse psikoloji alanında daha kapsamlı yazmak istiyorum. 

edebiyathaber.net (23 Mayıs 2022)

Yorum yapın