feridun andaç için arama sonuçları

Kaleme deftere gitmedi elim Sımsıkı Sarıl Bana (*) filmini izledikten sonra. Öylece kalakaldım bir süre. Ne yana baksam hayatın solan renklerini gördüm. Oysa bulunduğum yer beklenen baharın bin bir ahengini taşıyordu hayatımıza. O renk ağışmasını görebilmek için insanlar yollarını düşürüyorlardı buraya. “Bir nefes gibi yaşamak,” diyebileceğiniz her şey vardı buranın suyunda havasında yeşilinde. İnsanın bir … Read more

Bekleyen bahar diye başlıyordun söze. Birine anlatmak için değildi sözlerin, o arınma yolculuğu sonrası yazmaya başladığın kitabının ilk cümlesiydi. Zihninde gezindirdiğin ise şarkı gibi bir sözdü, yineleyip duruyordun buna da: dağlar da geri çağırır seni. Bir başka şey de daha vardı o ânda hayatında; okuduğun şiirler, unutmak, belki de içinde öldürmek istediğin duyguyu terk edebilmek … Read more

Geceden gündüze doluyoruz, farkında mısın bilmem? Sustukça konuşuyorsun bende. Bunun gecesi gündüzü yok. Bir ırmak gibi çağıldıyorsun içimde, sesi de sessizliği de bir. Dağlarının ırağındayım, bilmesen de olur; sendeyim, yani “biz”deyiz. Gecesi de gündüzü de bir; en uzun günü beklemeye gerek yok. “Yüzüstü mü bıraktılar seni,” demeye kim cesaret edebilir? Sahi, mevsimsiziz seninle “biz”; aramayız … Read more

“Yeşil nasıl istiyorum seni yeşil.İri yıldızları kırağının,gelir karanlığın balığıylaşafağın yolunu açan.Sürter incir ağacı rüzgârınıdalların zımparasıyla,dağ, o hırsız kedikabartır acı sabırotlarını.” Lorca, Çev.: Erdal Alova Bekleyen ve sünen zamanın rengiydin. Ne yana baksan sesinin tınısı vardı. Gözlerin alev alev, bakışların gönül çağrısındaydı hep. O elemli duruşları anlamamışım meğer. Seni teselli edenlere dalarak aramızdaki zamanın mührünü çözememişim. … Read more

“Aşk bir imkân değildir, bizim insiyatifimize bağlı değildir, bir temeli yoktur, bize aniden gelir ve bizi incitir.” Emmanuel Levinas “Mükemmel Günler” Zamana tutulu yaşamak mıydı, yoksa her şeyi unutarak kendini bir şeye adayarak günü/ânı kendince başka günlere taşımak mıydı Hirayama’nın öyküsüne yansıyan… İlkten sıradan, sığ, hatta yavan gibi görünen bir hayatın sırrını ele veren imgeler … Read more

“Şimdi ben, sonsuza kadar kapanmış                                                                        gözlerinin maviliklerinde  yüzmekteyim.”                                                                              Ingeborg Bachmann Sesi kırılgandı. Gizli öfkesini de ele veren kırgınlıktı bu. Zihinle bilinç arasındaki gel-gitin göstergesi olan sözlerin serinliğindeydiniz. Aranızdaki “anlam algısı” dediğiniz şey de işte burada kendini gösteriyordu. Dahası birinizin “nedenselleştirdiği” şey, diğeri için sıradan bir durumdu. Oysa hayat başka yerde akıyordu. Savaşlar, kıyımlar … Read more

Hayata, yaşanılanların özüne dair bir kitabı açıyorsunuz okumak için. İnsanın kendisini araştırmasının gün gün yazılan öyküsü… “İnsanın gerçekten sevdiği ve sevmediği şeyleri keşfetmesi”nin öyküsü… “Bilmekle yaşamak arasındaki” uçurumu özetleyen değil, tam tersi anlayarak anlatan… Ve geldiğinizi kıyıda yaşadığınız “huzursuz şüphe”… İnsanı insan yapan tüm vasıfları bir yana bırakarak o “şüphe”nin tutsağı olmak… Acıdan öte, sanrılı … Read more

Gecesiz bulut gibiydi bakışları. Düz, duru, kıvrımsız. Boşluk hissediyordun. Duygularını nereye saklıyor diye ilk kez kendine sormuştun. Senin bekleyişini arayış gibi algılamıştı. Okuduğun kitapta altını çizdiğin cümleleri karşısına çıkarmak neye yarardı? Gene de yaz buraya: “Hiçbir zaman rahat edebileceğim yerde olamadım, hep dolandım durdum; bir yer, vakit geçirme biçimi aradım…” (Marguerite Duras) Oysa daha da … Read more

Medya olgusu,  giderek “beyin yıkama şebekesi”ne dönüşeli beri, bilginin/birikimin değeri gölgelendi. Bir yanıyla akıl almaz bir kirlenme, çürüme salgın gibi her bir yanı sarıp sarmalarken; değersizleştirmenin rağbet görebileceği bir mecra da kendine yer açtı böylesi bir ortamda. Bir yanda kendini var etmeye, göstermeye çalışırken, ötede de yok edebilmek için canhıraş bir çaba sergileniyor. Bunu da … Read more

Öyledir, bazı yazarlar, metinler ansızın karşınıza çıkar. Duralatır da sizi. “Benim yazarım,” demesem de; yazdıklarına ilgisiz kalamadığım, okuduğum biridir Henry Miller. “Yazmak Üzerine”yi (*) görünce hemen aldım. Beşiktaş Çarşısı’ndaki Rum İlkokulu’nda açılan Caffe Nero’nun arka bahçesinde kitabı okumaya verdim kendimi. Üzerinde çalışmak istediğiniz kitapla ilgili notlarınız tam da bugün ulaşmıştı bana. Size kısa bir not … Read more