edebiyathaber.net

Türk edebiyatına dışarıdan bakmanın yararlı yanları olduğunu düşünürüm. Uzakta duruş, neyin nerede nasıl yapıldığını görebilme ufkunu veriyor insana. Doğu ile Batı arasında sıkışıp kalmış bir ülkenin aydını, yazarı, düşünürünün aşamadığı bir gerçekle hep yüzleşiriz. Yaşama tarzı neredeyse özenilen Batı ile eş, ama düşünme/yaratma biçimi ne kendisinin ne de özenilenin rengini içerir. Nereden bakılırsa bakılsın bir […]

devamını oku »

Oturup bir Antonioni filmi izlemek istedim. Bu da, Bulutların Ötesinde ya da L’Eclipse olmalıydı. İki ters zaman, iki aykırı duygu sürüklenişi. Kalkıp Bologna’dan Ferrara’ya gitmiştim o filmin mekânlarına gözlerimle dokunmak için. Bir gün boyu adımlamıştım kentin sokaklarını. Antonioni, yalnızca bir öyküyü iletmez size; insanın içine/ruhuna, düşünce kıvrımlarına taşır her bir resmi/görüntüyü, mekânı. Onda ben görülmeyenleri […]

devamını oku »

“Bütün aşırıya kaçan sözler, Bütün aşırıya kaçan duygular Elbette ki Gülünç”                                                                                              Pessoa       Yola çıkmadan, yanıma, Umberto Eco’nun yeni çıkan kitabı Edebiyata Dair’i almıştım. Ahmet Hamdi Tanpınar seminerim var Nilüfer’de. Deniz otobüsünde Eco’yu okuyacağım. Gece başlamıştım bile. Kitabın sonundaki “Nasıl Yazıyorum” yazısını okudum önce. Sonrasında “Edebiyatın Bazı İşlevlerine Dair”e döndüm. Bu tarz denemeler ilginize göre okunuyor. […]

devamını oku »

“Lear gözleri oyulana kadar kör yaşamıştır, ancak gözleri oyulunca görmeye başlar, anlamaya başlar.” Edward Bond/Çev.: Ayberk Erkay Edward Bond’un Lear oyunu için yazdığı önsüzü okuyunca ister istemez gene oyununuza döndüm. Bond, “teknolojik bir kültürde saldırganlığın yol açacağı” kederden söz ediyordu. Galiba oyununuz bu açıdan da irdelenmeye değer. Sonuçtaki cinnet haline sürükleniş. Bond, doğru yerden bakıyor. […]

devamını oku »

“Aşındır okyanuslarla korunamayan ışığımı tuz firarıyla, ve belle rüzgâr ilmini ruhun uç veren manzarasında.”   Nelly Sachs/Çev.: Melike Öztürk Gözlerindeki kederi bastırarak kadına baktın. Çayını yudumlarken önündeki kitabın sayfalarını ağır ağır çeviriyordu. O ân onun duygularını merak ettin. Ne düşündüğünü… Ama okuduğu kitabı daha çok merak ettin. Bekledin bir süre. Ötede işlerin yapılıyordu, makinelerin sesleri […]

devamını oku »

“Tiyatroda ülkü, hem göstermek, hem de  heyecanlandırmak olmalıdır”  J. P. Sartré                   Sartré’ın Saygılı Yosma’sını okuyorum. Bir duruş/bakış zamanı yaratarak insana doğru yürüyor. Onun içindeki sanrıyı, yaşama direncini anlatıyor. Çatışma durumunu var eden gerçekliğin nerede nasıl biçimlendiğini sorguluyor. Onun şu sözünü severim: (yazıda)“her şeyi göstermemek gerekir.” Bunu da, kendi oyunlarının sahnelenme deneyiminden sonra söylemiştir. Sizin oyununuza […]

devamını oku »

Yazarak, yapıtlar vererek kendini bir yere taşıyan yazar, yazıdaki uğraşını güncel/gündemde tutmak için günümüzde her şeyi yapıyor. Bir bakıma her biçime giriyor. Çoklukla da bireysel çıkışlarıyla yapıyor bunu. Yani yapıtın/kitabın ne olduğu, bununla ilgili biçim/içerik ve söylemleriyle. Biliyor ki, o kitap-nesne’den ne kadar çok söz edilirse o kadar çok “satacak”, bu arada kendi ismi de […]

devamını oku »

Günce tutarak yazıya bağlandığımı söyleyebilirim. Bunun bir miladı var elbette. Sanırım Ataç’ın yazdıklarını okumam  etkili olmuştur bunda. Demek ki, lise yıllarıma değin uzanıyor. Ama öncesinde annemin bir uyarısı/yol göstericiliği var. İlkokulu yeni bitirmiştim. Ödül olarak, yaz tatilinde, o güne değin hiç görmediğim teyzemin yaşadığı kente, ona gidecektim. Bir başıma ilk yolculuğumdu bu. Üstelik, annem, bir […]

devamını oku »