Fransa’da en büyük devlet nişanı Legion D’honneur’a layık görülen Ünlü Fransız çizer Jacques Tardi, ödülü kabul etmeyeceğini açıkladı.
Jacques Tardi, daha önce Yaşar Kemal ve Orhan Pamuk’un da layık görüldüğü ödülü “özgür bir adam olarak kalmak istiyorum” vurgusuyla reddetti. Ünlü çizer, “Bazı güçlerin esir aldığı bir insan olmak yerine özgür kalmak istiyorum” diye konuştu.
Ödülün kendisine verildiğini şaşkınlıkla medyadan öğrendiğini söyleyen Tardi, herhangi bir ödül ya da taltif istemediğini belirti ve “Hiçbir şey istemiyorum. Asla istemedim” dedi. Ünlü çizerin reddettiği ödülü daha önce de Louis Aragon, Albert Camus, Claude Monet, Hector Berlioz, Jean-Paul Sartre ve Simone de Beauvoir gibi isimler de reddetmişti.
Bu arada Le Parisien gazetesinin yaptığı ankete katılanların yüzde 92’si, Fransa’nın en büyük devlet nişanının bazı yazarlar tarafından reddedilmesine şaşırmadıklarını ifade ettiler.
Legion d’honneur (Onur Nişanı), Napoleon Bonaparte’ın 1802 tarihinde imzaladığı bir kanun ile oluşturulmuştu.
6 Ocak 2013
.jpg)
![#yaşarkemal anısına, saygıyla...
"Ölene dek tek başına geniş gökte dolanır durur… Ben yaşlı, tezikmiş kartallara çok hürmet ederim, anladın mı oğul, Memidik? Bu ulu kartallar gökte ölürler.”
Çiçekçedir Yaşar Kemal’in dili / Gönül Kıvılcım
Onu okurken Türkçe sütbeyaz olur. Anlattığı dikenlerin tersine dikensizdirİnce Memed‘in babasının dili.
Dokuz yaşına kadar evde Kürtçe konuşup sonra Türkçeyi şahlandıran Yaşar Kemal‘in sözcükleriyle tanışanlar iflah olmaz bir daha. Yatar kalkar rüyasında “hiçbir şeysiz” köyleri görür, açıkta yatan pamuk ırgatlarını, Toros ülkesindeki eşkıyaları, köyün karıncasıyla bile konuşmayan Meryemceyi, bir avuç una muhtaç, açlık korkusuyla terbiye olmuş köylüyü, onu bunaltan Çukurova sivrisineğini, resmi tarihin sakladığı tekmil yoksulluğu, ezeni ezileni, kötülüğü görür.
Üstelik kötülüğü kendi anadilinde anlatır o. Çiçekçedir onun anadili Ceyhun Atuf Kansu’nun usta romancıya seslenen şiirinde dediği gibi: Ki sen doğadansın çiçekçedir anadilin. Peryavşanlar baygın baygın kokar, mağara ağzındaki su pürenleri taze taze. Top top çalılıklar, bataklıklar, yeşil çayırlar, bodur ağaçlar, sel yatakları, dağlar büyülü bir dille seslenirler dertlerini. Eğilip o bodur ağacı görmüş kadar olur okur. Yazarın tarif ettiği insanlarla tanışır güneş, Çukurova’nın üstüne doğru sarkar giderken.
Sömürünün de dili çiçekçe olur muymuş demeyin. Diken de çiçektendir. “Yumuşacık bir adammış, pamuk gibi. Uz konuşurmuş… Ötelerden, uzaktan bakınca dağ gibi olur, heybetlenirmiş. Gözlerinden ateş saçarmış. Yanına varınca, eğer durgun bir zamanındaysa çocuklar gibi küçücük olurmuş. Öfkelendiğinde tüyleri dikilir diken gibi olurmuş. Saçları da diken gibi olurmuş. Öfkelendiğinde yanında da olsan kocaman olurmuş.” (İnce Memed)
[yazının tamamı edebiyathaber.net'ten okunabilir]
Gönül Kıvılcım - edebiyathaber.net (2 Mart 2015)
#yazı
#yaşarkemal #yaşarkemalefsanesi
#ölümyıldönümü #anma #türkedebiyatıçınarları #yaşarkemalölümsüzdür #incememed #demircilerçarşısıcinayeti #yusufçukyusuf #yılanıöldürseler #sarısıcak #ortadirek #dağınötekiyüzü #yerdemirgökbakır #ağıtlar #anadolu #çukurova #edebiyathaber](https://www.edebiyathaber.net/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder(pp_w200_h112).png)
