Otuzun üzerinde kitaba imza atan ve yapıtları birçok dile çevrilmiş olan İtalyan yazar Beatrice Masini’nin “Güzel, Açıkgöz, Cesur Kızlar” dizisi, Korkusuz Isabelita ile devam ediyor…
Beatrice Masini, “Güzel, Açıkgöz, Cesur Kızlar” dizisindeki her kitabında belki farklı bir hikâye anlatıyor, ama hepsinin merkezinde güzel, açıkgöz ve cesur kızlar yer alıyor. İlk kitap Yalancı Aynalar’da küçük prenses Agata, ikinci kitap Kocaman Ayaklı Çocuk’ta bayrak direği uzunluğundaki ayaklara sahip Menta, üçüncü kitap Kral Kızının Armağanı’nda bilge bir kralın en küçük çocuğu olan Uma, dördüncü kitap Ejder Çocuk’ta da Yeşil Balıklar Ülkesi’nden Min ile tanışmıştık. Dizinin yeni kitabında da korkusuz kâşif Isabelita’yla karşılaşıyoruz.
Isabelita’nın babası Pedro de Silva, başarılı bir kâşif; evleri kupalarla, sertifikalarla, başarı belgeleriyle dolu. Bilindiği gibi kâşifler sabahları işe gidip akşamları dönmezler, cumartesi pazarları yoktur onların. Pedro de Silva da vaktinin büyük bir kısmını dünyada kimsenin henüz bilmediği yerleri keşfederek geçiriyor, dolayısıyla doğduğu şehirden, karısından ve sevgili kızı Isabelita’dan ister istemez hep çok uzaklarda bulunuyordu. Ancak çok sevdiği karısını kaybedince Isabelita’yı da yanına almaya karar verir Pedro de Silva. Böylelikle Isabelita’nın kâşiflik maceraları da başlamış olur… “Isabelita korkudan çok merak duyuyordu. Hem onu bekleyen korkunç tesadüfleri nereden bilecek, kâşiflerin zor mu zor hayatlarını gözünde nasıl canlandıracaktı ki? Valizlerini yaptı ve babasıyla beraber bir sonraki maceraya atılmak için hazırlandı.”
Kitabı Nükhet Amanoel çevirmiş, Desideria Guicciardini de resimlemiş. Kitap 7-9 yaş için ve 72 sayfa.
edebiyathaber.net (3 Eylül 2012)
.gif)
.gif)
.jpg)
.jpg)
![Oscar neden Wilde oldu? Ve ben bunu neden bu kadar sevdim? / Emine Ay
Biri size kalkıp Jane Austen ile Ernest Hemingway’in İngilizce edebiyatında karakter yaratımı açısından birbirine en yakın yazan yazarlar olduğunu söyleme cüretinde bulunsa muhtemelen bu kişiyi baştan aşağı küçümseyerek önce bir süzer sonra da sözlerinin ciddiye alınmayacak biri olduğuna hükmedersiniz. Bu kişi, bir de İngilizce edebiyattaki kayda değer karakterler arasında işçi sınıfından gelen ilk karakteri Dickens’in değil de D. H. Lawrence’ın yarattığını iddia ederse artık karşınızdakinin çizgiyi aştığına emin olup muhtemelen “Hadi ordan!” dersiniz.
Elliot Engel’in, “edebiyatçıların okulda öğrenemediğimiz yaşamlarını” anlattığı Sel Yayıncılık’tan yayımlanan ve Zeynep Avcı’nın çevirdiği Oscar Nasıl Wilde Oldu? kitabında yaptığı bu ve bunun gibi karşılaştırmalarla, bilmekle övündüğümüz basmakalıp birçok algıyı paramparça etmekle kalmıyor, yazarlara, yazarların yapıtlarına ve karakterlerine, ve bütün bunların etrafını sarmalayan –çoğunlukla şöhretlerinin bulanıklaştırdığı- gerçekliğe bambaşka bir gözle bakmamızı sağlıyor. Ve bunu yaparken eşsiz bir hikaye anlatıcısının (aslında iyi bir öğretmenin özelliği de denebilir çünkü Engel bir İngilizce Edebiyat profesörü ve bütün iyi öğretmenler gibi iyi bir hikaye anlatıcısı) yöntemlerine başvurarak yazarların yaşamlarındaki en ilginç noktaları bir araya getirerek eserlerine, buradan da bir bütün olarak edebiyata yaptıkları katkılara ulaşmaya çalışıyor.
[yazının tamamı edebiyathaber.net'ten okunabilir]
|
Emine Ay - edebiyathaber.net (26 Eylül 2020)
#elliotangel
#oscarnasılwildeoldu @selyayincilik
#oscarwilde
#janeausten
#ermesthemingway #hlawrence #yazar #okuma #yazı #yazar #deneme #edebiyat #yazmak #kitap #kitapyazıları #kitapoku #okudum #okuyorum #incelemeyazısı](https://www.edebiyathaber.net/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder(pp_w200_h112).png)
