Gregor, ilk sorum şu: Sabah uyandığınızda kendinizi bir böcek olarak bulduğunuz o anı bize tarif edebilir misiniz?

Gregor Samsa: Tabii. Şok edici bir deneyimdi. İlk anda rüya gördüğümü sandım, ama uzuvlarımın kontrolüm dışında olduğunu fark ettiğimde… Bu gerçekle yüzleşmek çok zordu. Yatakta doğrulmaya çalışmak bile inanılmaz bir mücadeleydi.

Peki, bu dönüşüm sizin zihinsel dünyanızda ne gibi değişimlere yol açtı?

Gregor Samsa: Zihinsel olarak kendimi hep bir kenara itilmiş hissederdim, ama bu dönüşümle birlikte fiziksel olarak da dışlandım. Ailemle olan ilişkilerim bozuldu. Kendimi bir yük gibi hissettim. İnsan olduğunuzda anlamlandıramadığınız pek çok şey, bir böcek olduğunuzda daha belirgin hale geliyor.

Ailenizin bu duruma tepkisini nasıl değerlendiriyorsunuz?

Gregor Samsa: Onların tepkisi bir yandan anlaşılabilir. İlk başta şaşkınlık ve korku, ardından bıkkınlık. Yine de, zamanla tamamen yalnız bırakılmak çok acıydı. Özellikle kız kardeşim Grete’nin, bana ilk başlarda empati göstermesine rağmen, sonunda sırtını dönmesi yıkıcıydı.

Bunca şey yaşadıktan sonra hayata bakışınızda bir değişim oldu mu?

Gregor Samsa: Kesinlikle. İnsanlar, hayatta kendilerini değerli hissettiren şeyleri kaybettiklerinde, kim olduklarını sorgulamaya başlıyorlar. Ben işime çok bağlıydım, aileme destek olmaktan gurur duyardım. Ama bu dönüşüm, tüm bunları elimden aldı. Şimdi, değerlerin ne kadar kırılgan olduğunu görüyorum.

Bu röportajı okuyan insanlara bir mesaj vermek ister misiniz?

Gregor Samsa: Hayatta kendinizi ne kadar önemli hissederseniz hissedin, başkalarının gözünde her an değişebilir. Bu yüzden, içsel bir anlam bulmaya çalışın ve sadece başkalarının onayına bel bağlamayın. Ve lütfen, böcekleri fazla korkutucu bulmayın. Biz de bir zamanlar sizin gibiydik.

Gregor, zaman ayırdığınız için teşekkür ederim.

Gregor Samsa: Ben teşekkür ederim. Artık pek konuşacak kimsem yoktu.