“Aleve Dokunmak”: Akıllara zarar bir baba-oğul buluşması

Zoran Drvenkar’ın “Aleve Dokunmak” adlı romanı, gençler için ON8 Kitap tarafından yayımlandı.

“Babamın ne düşündüğünü bilmiyorum, bilmek de istemiyorum. Tek bildiğim, kilometreleri tek bir hedefe, birbirimizden ayrılmak hedefine ulaşmak için yutacağımız ve yol boyunca susacağımız. Ben tespihböceği gibi içime kapanmış, walkman’imi dinliyorum; babam da kolunu camdan sarkıtmış, aynalı güneş gözlüklerinin ardından, akmakta olan manzaranın zevkini sürüyor. Mükemmel bir takımız biz.”

Lukas, annesinin ısrarı üzerine, yedi yıldır görmediği babasıyla bir hafta geçirmeyi kabul eder. Yüklendiği tek bir sırt çantası ve bin çelişkili duyguyla çıkar yola: Bol kırgınlık, bol merak, belleğin izin verdiği oranda da eser miktarda sevgi. Zaten bu evlere şenlik baba ve onun kara mizah dolu ailesiyle yüzleşirken, ne hissettiklerinden bir şey anlar insan, ne de düşüncelerinden. Berlin’i Hamburg’a bağlayan karayolu, kulaklıklardan sızan U2 tınılarını dinlerken, belki de en ilginç ikililerden birine ev sahipliği yapıyor ve okur daha bir olaya, bir duyguya bile kendini kaptıramadan, karamboller art arda sıralanıyor.

Babasından uzak büyümüş bir oğul, ailesini terk etmiş bir baba. Belki de son kez görüşecekler.
Üstelik, bu ailenin sözü edilmez bir karanlık geçmişi var ki, dalıverdikleri akla zarar kovalamacayı ve havada uçuşan yumrukları açıklamaya yetiyor… Alman edebiyatının özgün sesi, Onlardan Biri’nin sevilen yazarı Zoran Drvenkar, yine zamanı akışına yabancılaştırırken soruyor: İki yabancının birbirini tanımak için kaç güne, kaç kilometreye ihtiyacı olabilir?

1967’de Hırvatistan’da doğan Zoran Drvenkar, hem çocuklar, hem gençler, hem de yetişkinler için yazıyor; bazı kitapları filme ve tiyatro oyununa uyarlandı. Aleve Dokunmak (Touch the Flame, 2003), Yugoslavian Gigolo (Yugoslav Jigolo,2005) ve Im Regen stehen (Yağmurda Durmak, 2007) gibi gençlik romanlarının bazılarında Yugoslavya’nın parçalanması, Almanya’da altkültürler ve gençlerin cinsellik ve şiddet yüklü yaşamlarını ele alan Drvenkar’ın, 2002’de yazdığı ve Alman sokak çetelerini anlattığı Onlardan Biri (ON8,Cengiz & Locke) tiyatro oyununa uyarlandı; 2002 LUCHS 183 Ödülü’nü, Hansjörg Martin Polisiye Kitap Festivali Ödülü’nü ve Hans-im Glück Gençlik Edebiyatı Ödülü’nü aldı. Drvenkar, 1999’da Niemand so stark wie wir (Kimse Bizim Kadar Güçlü Değil) kitabıyla Oldenburg Çocuk Edebiyatı Ödülü’nü, 2002’de Soğuktan Korkmayan Tek Kuş (Günışığı Kitaplığı, Der einzige Vogel, der die Kälte nicht fürchtet) ile Kuzey Ren-Vestfalya Çocuk Edebiyatı Ödülü’nü aldı. 2005’te, takma ad kullanarak (Victor Caspak & Yves Lanois) yazdığı Die Kurzhosengang (Kısa Pantolonlular Çetesi), Avrupa’nın en saygın ödüllerinden sayılan Alman Çocuk Edebiyatı Ödülü’nü kazandı. Berlin’de yaşayan yazarın son romanı Der letzte Engel (Son Melek, 2012).