“Poyraz Köyünden Köy Enstitülerine: Kekik Kokulu Yıllar” yayımlandı

Şubat 19, 2015

“Poyraz Köyünden Köy Enstitülerine: Kekik Kokulu Yıllar” yayımlandı

kekik-kokulu-yillarEğitimci Nazif Evren’in Poyraz Köyünden Köy Enstitülerine: Kekik Kokulu Yıllar” adlı anı kitabı, İnova Kitapları etiketiyle yayımlandı.

Eski bir eğitimci, bir köy enstitüsü kurucusu olan Nazif Evren’in kaleme aldığı, daha önce “Poyraz Köyünden Köy Enstitülerine” adıyla iki kez basılmış olan kitap, ölümünün 18. yılında hem anma hem de buradaki tanımıyla “çağdaş bir eğitim davranışı” uygulanmaya çalışılan kurumları ve ne yazık ki günümüze ulaşamayan bu kurumlara yaşamlarını verenleri anımsama amacıyla yeniden düzenlendi.

Yazarın yaşam öyküsü içinde, çocukluğuna rastlayan savaş yıllarının, cumhuriyetin kuruluşunun, eğitimin yurt için öneminin, özverili eğitimcilerin, birlikten doğan gücün ilk ağızdan anlatıldığı bu kitabın en önemli özelliğiyse bir arkadaşa gönderilen mektup gibi son derece alçak gönüllü ve doğal yazılmış olması. Aynı ilk sayfasında anlatılan kekik gibi.

Başka bir açıdan bakıldığındaysa öğretmeninden öğrencisine, elektrik donanımını yapanından aşçısına, seçilen mesleğe ve üstlenilen göreve olan bağlılık, çalışkanlık, azim, vatanseverlik, ödünsüzlük, olaylar karşısında sergilenen duruş, kısacası en küçük ayrıntıdan en büyük parçaya kadar duyulan sorumluluk duygusu satır aralarında yine tüm içtenliğiyle görülmekte.

Ayrıca Nazif Evren’in kişisel arşivinden seçilen, döneme ilişkin fotoğraflar eklenerek kitaba bir albüm niteliği de kazandırılmış.

Kitaptan:

“Hani bizim bir su bendimiz vardı ya, ilk onu görmeye gittim. Anımsayacaksınız, çevreden taşlar, çimenler toplayıp kütüklerden, ağaçlardan yaptığımız çerçevelerle doldurup suyunu arka verirdik. İşte o bent yok şimdi, yerinde yeller esiyor ve çobanlar koyun otlatıyor oralarda. Hani o bendin arkı vardı ya, bütün enstitü seferber olup kazmıştık da türbine su getirmiştik. Kış günlerinde arkın suyu donduğunda buzlarını kırardık. Sonradan öğrenmiştik, suyu şişirip alttan akıtınca santral güzelce çalışır, sularımız depolara dolar, bol bol kullanırdık. Çevremizi ışıklandırmıştık. Değirmenimiz döner, köylünün ve bizim buğdayımız öğütülürdü. Bu değirmenden gelir de alırdık ya… İşte tüm bunlardan eser yok.”

Yazar hakkında

Nazif Evren, Salihli’nin Poyraz köyünde doğdu. İzmir Öğretmen Okulu, Akhisar Gazi İlkokulu öğretmenliği ve Gazi Eğitim Enstitüsü Pedagoji Bölümü sonrasında ilköğretim müfettişiliği yaptı. Savaştepe ve Çifteler hizmetlerinin ardından da Diyarbakır Dicle Köy Enstitüsü kurucu müdürü oldu. Köy Enstitüleri Neydi Ne Değildi, Osmanlı’dan Cumhuriyete Eğitim, Sihirli Değirmen, Beyaz Ördek adlı kitapları ve çeşitli dergilerde yazıları yayımlanmıştır.

edebiyathaber.net (19 Şubat 2015)

Yorum yapın