“Ortak Roman”ın üçüncü bölümü yayında!

Romanı devam ettirmek şeklinde değil de naçizane bir fikrimi belirtmek şeklinde bir yorum bırakacağım sevgili Hasan Saraç.

Parça parça, bir nevi tefrika halinde yayınlanan bir romanda, henüz karaktere bile pek aşina olmadığımız başlangıç bölümlerinde arka arkaya çok fazla alıntı yapılması, olay örgüsünden okuyucuyu biraz uzaklaştırıyor, bu aşamada olay örgüsünü oturtmaya ve karakteri tanımaya daha çok ilgi gösterecek olan okuyucu için katkıda bulunan diğer arkadaşların da önerileri doğrultusunda, okuyucuyu öyküden koparmadan ilerleyecek daha heyecanlı, daha ilginç bir dördüncü bölümü dörtgözle bekliyorum:) Sevgiler.cevaplakapat

İlk bölümü de bu gün okudum, ilkin aklıma gelen neredeyse bütün fikirler havada kaldı, ortaya daha enteresan şeyler çıkmış :) Yayınlama tarihine dikkat etmediğimden 3. bölüme kadar yayınlanmış olduğunu sonradan fark ettim.
Pek çok soru birikti zihnimde, yeni bölümü iyice merak eder oldum..cevaplakapat

sakinlesen kalbi soguk dusun etkisiyle yeniden hizlanmisti ,üstelik Prof. Moretti ile yapacak oldugu söylesi, dergide yaptigi elestirmenlige benzemezdi..karsi karsiya gelmek, göz göze bakicak olmak evet bu baska birseydi. Hatirliyamiyacagi kadar cok kitap okumustu insan Psikolojisi üstüne..hepsini unutmak istedi bir an, hepsini.BILMEK ile OLMAK arasindaki ucurum giderek büyümüstü…Ben dedi, durdu. Gerisini getiremiyordu..cevaplakapat

Buzdan bir heykel gibi duruyordu basincli soguk suyun altinda.Bede-ni ile dusunceleri zit kutuplardaydi.Dusunceleri su ile yarisircasina akiyordu…”evet soylemeliyim,yardim istemeliyim;pro-fesor bana yardim edebilir,edebilir,evet evet,yoksa cildiracagim!”-diyerek, dusdan cikti.Saat’e bakti,”son yarim saat”dedi,kurulanip hizlica giyinmeye basladi,kasadan disari sacilmis paralari gordu;
“ne kadar da cok!benim mi acaba?niye zarfin icin de,birine mi verecegim?kime ki,profesor’e mi?”diye,sorular hucum ederken,egildi ve paranin bir kismininda icin de oldugu zarfi aldi;zarfin uzerinde
ki kendi elyazisini”borcunu mutlaka ode!”hemen tanidi.Yazisini ta-
niyor olusuna sevinemeden,sorular yagmaya basladi;”ne borcu,borcum mu var,kime,bu kadar cok mu,nerde,ne zaman,kime…”yok,hic bir cevabi yoktu.Paralari hizlica zarfa tepistirdi adeta ve “kaybedecek zamanim yok”diyerek,karmasik duygular icin de giyinip,odasindan kosarcacasina cikti.Merdivenlerden inerken gozleri karardi,cevresinde ki hersey donuyordu,ter,soguk ter,bir seye,birine tutunmak istedi,”imdat”demek istedi;olmadi,yapamadi,karanligin icin de yitti gitti…cevaplakapat

Soğuk su da ona istediği cevabı vermedi, aksine beynine vuran her damla daha da karıştırdı kafasını. Ne zamandır böyleydi, neden bu röportajı şimdi yapacaktı? Bir gazeteciydi, bu belli oluyordu. Ya da, belki de hastaydı ve bunun için Profesörle bir randevusu vardı. Başını duvara vurdu defalarca, bozulduğunda bir darbeyle kendine gelen bilgisayarları hatırladı. Belki kendi beyni bu şekilde toparlanıp kendine gelecekti. Birden aklına bilgisayarı geldi, koşarak girdi odaya, üzerine bir havlu bile almayı düşünemeyecek kadar heyecanlıydı. Resepsiyonist kızın dediği gibi kolay bir şifre bulmalıydı kasaya: 1-2-3-4. Ne zamandır hafızası böyleydi bilmiyordu ama eğer uzun zamandır böyleyse mutlaka kolay şifreler kullanmıştı daha önce de. Şifreyi girdi 1-2-3-4, sonuç yok. 1-1-1-1, hayır yine sonuç yok. Birden parmakları kaymaya başladı: 1-1-2-3, ve şifre doğruydu. Fibonacci ismi geldi aklına. Kim olduğunu hatırlayamadı Fibonacci’nin ama bu sayılar ona bu ismi hatırlattı.
Moretti adındaki klasörü tıkladı. İşte şimdi neden buraya geldiğini, neden Moretti’yle buluşacağını anlayacaktı.cevaplakapat

Erol Adoni tüm hafızasını zorluyor ama kendi kimliğiyle ilgili bir kaç kırıntı dahi yakalayamıyor. Ve dakikalar sonra bu hayran olduğu profesörle bir röportaj yapacaktır. Korkuyor, birazda rahat aslında çünkü gazetecilik hayatında hep kimliği yüzünden ürkerek çalışmıştı. Oysa şimdi kendisi nedir bilmiyordu ve rahat olabilirdi. Zaman gelip çattı. Bir telefon geldi. “Profesör geldi, yanınıza çıkıyor.” Telefondaki kadın cümlesini bitirmeden Erol toparlanmak için telefonu kapattı. Ve odayı toparladı. Kapıda profesör bekliyordu. Kapıyı açtı Erol ve profu içeri davet etti. Prof. her şey ‘kayıtdışı’ diyerek içeri girmişti. Buna bir anlam veremedi Erol. Prof. anlamıştı Erol’un şaşkınlığını. ‘Kim olduğunu biliyor musun?’ dedi prof. Hayır anlamında başını salladı Erol, boğazını temizledi ve ürkek bir genç kız gibi ‘hayır’ dedi. ‘Buraya röportaj bahanesiyle geldin. Ülkende istenmeyen adamsın. Sırf baban Türk değil diye birçok gazeteden kovuldun. Gazetelerin başındaki sırtlanlar biraz daha baskı yapsalardı sana şimdi sen halk tarafından linç edilmiş olurdun. Neyse seni derin devlet kaçırdı. Sırf benim kitaplarımı, röportajlarımı okuduğun için ve köşende benden bahsettiğin için. Çünkü ben özgürlükten yanayım. Oysa senin ülken değil! Ve benle bağlantın olduğunu düşündüler. Ve benimde yapmam gereken şey seni o cehennemden kurtarmamdı. Bende seni buraya getirdim. Hafızan bir kaç haftaya düzelir merak etme. Sizin polislerinizin yaptığı türlü işkencelerin sonucu budur işte. Umarım güzel aile hatıralarını unutmamışsındır.’ der profesör ve Erol’un aklı dahada karışır. Ve devamında kitabı hakkında konuşabilirler. Yada Erol, profesör ve profesörün asistanı, otelin lobisinde yemek yerler. Orada siyaset vs. konuşabilirler.cevaplakapat

Sabah kalktığında saat 11:00 sularıydı. Bütün bu olayların yaşanmasından sonra max. 2-3 saat geçmiş olmalı. Yani Profesör ile buluşmasına min. 3 saat var. Duştan çıktıktan sonra giyinip, aşağıya resepsiyondaki kızın yanına inebilir. Yiyecek bir şeyler istediğini söyleyerek, kıza Profesör’ün adresini sorabilir. (adresi kaybettiğini söyleyerek).
Not: Hasan Bey, 3. bölümde geçen dergi isimlerinin ve Erol Adoni hariç diğer şahıs isimlerinin gerçek kişiler olmasının bir anlamı var mı?cevaplakapat

Ahmet bir sis bulutu içinde yaşıyordu. Çevresi yoktu ama İnci vardı. Yardım istiyordu ondan.Bilinçsizce.İnci, onun çok sevdiği Rodrigo’yu hafif bir sesle açtı. Önce hiç tepki vermeyen Ahmet,birden yerinden kalkıp İnci’nin yanına gelerek sarıldı. Hıçkırarak ağlamaya başladı. İnci şaşkınlık içindeydi. Umutlanmıştı. Belki de bu açmazı aşabileceklerdi. Ama yarın mutlaka doktora gideceklerdi.
O kendine güvenli, yüksek perdeden konuşan adam gitmiş,yerine genç bir delikanlı gelmişti. Korkuyor, İnci’ye sığınıyordu.cevaplakapat

Madem ki kim oldugumu – ne iş yaptığımı hatırlamıyorum ,
o zaman Dr. Moretti ile ne konusabilirim diye düşündü !
Hemen kasadakileri ceplerine doldurdu –
Çantasını kapattı – dolaptan kareli ceketini giydi –
başina da bir kasket – ortalıkta bir bavul bulamadı –
diğer eşyalardan vazgeçti – çantayı ve bilgisayarı kaptı –
acele ve gizlice otelden kaçmak uzere odadan çıktı !cevaplakapat

4. bölümün biçimlenmesine nacizane katkıda bulunmak istiyorum.

Başından aşağı akan buz gibi sular ayaklarının altından akarak
küçük bir derecik oluşturup girdap halinde delikten aşağı akıp kaybolup gidiyordu… Bu soğuk duş işini daha fazla sürdürürse hasta olabileceğini sonra Prof. Moretti ile röportajını yapamayacağını düşündü… şık armatürleri hafifçe oynatarak suyu yavaş yavaş ılık hale getirdi. Sonra biraz daha sıcak konuma getirdi ve duşu ensesinden aşağı tuttu. Sıcak su az evvel soğuktan kasılan kaslarını gevşetmeye başlamıştı. Kendi kendine şok tedavisi yapmış, bu tedavi yavaş yavaş işe yaramaya başlamıştı. Ailesini, yaşadığı şehri, işyerini her şeyi arada karanlık perdeler olsa da hatırlamaya başlamıştı. Elbette yaşadığı bunca şeyin, bu hafıza kaybının, oda da bulduklarının mantıklı bir cevabı vardı.
En azından şunu anlamıştı. Geçmişini kaybetmemişti. Muhtemelen geçmişini hatırlamasını veya birkaç saat sonra Prof. Moretti ile yapacağı röportajı engellemek için kendisine geçici hafıza kaybı yaratan bir ilaç verilmiş olabilirdi.
Beynini zorlayarak yavaş yavaş geriye doğru an an durumları hatırlamaya çalıştı. Belki dikkatinden kaçmış herhangi bir şey bulurum diye odaya tekrar daha dikkatli bakmaya başladı. Yatağın yanındaki komodinin üstüne, yere, banyoya her yere dikkatli bakıyordu. Her tarafa baktı sonra gelip yeniden berjer koltuğa oturdu. Bu kez oturduğu yerden bakınmaya başladı etrafa. Birden kapının altından bir şey parladığını gördü.
Az evvel açtığı perdelerden içeri giren güneş ışığı kapının altından küçük metal bir şeyi aydınlatıyordu. Hemen eğilip parlayan şeye baktı. Bir kısmı kapının arkasında duran şey küçük bir enjeksiyondu. Şeker hastalarının kullandığı cinsten. İçinde hiç ilaç yoktu. Tümü zerkedilmişti. İtina ile iğneyi yerden aldı, ışığa tuttu. Kokladı. Tuhaf bir koku vardı. Birden yüzünü ekşitti. Biri kendisine birçok şeyi unutturmak için bu iğneyi yapmıştı. Ama çok sağlıklı beslendiği ve spor yaptığı için son derece sağlam olan vücudunda ilaç düşünülenden daha az etki yapmıştı. Ama eğer biri veya birileri bir şeyleri engellemek isteseydi niye bu kadarla yetindiler… başka fenalıklarda yapabilirlerdi…. yine kafasında bir sürü sorularla kalmışken birden kapı çalındı…
21 Kasım 2012
Hülya ARICIcevaplakapat

Profesör ölecek ama ne zaman? :) bizim karakter evet söyleşi için gidiyor ama özellikle gitme isteği var kişisel sebeplerden. Profesör öldürülünce -ki muhtemelen kendisi de ortadayken- olayı incelemeye başlıyor.
Alıntılarınız ve seçimleriniz çok güzel olmuş Ayn Rand iddialı bir seçim birey olmaya kafa yoran seçimler müthiş eminim bir yerlere bağlanacak.
Haydi devam edelim merakla bekliyorum :)cevaplakapat

3 bölümü okudum ,cok detaylı değil ,ama proje çok keyifli ,burada bir disosiyatif amnezi durumu var gibi.. daha öncede kişilik bölünmesi yaşamış olabilir, bu durum dejeneratif bir hastalıgın parçası olsaydı , bellek etkilenmesinde öğrendiği dillerde etkilenirdi, genellikle ana dil korunur 2.3. diller de unutulabilir, italyanca konusabildiğine göre psikofizyolojik temelli, disosiyatif amnezi durumunda,
Yasanan travma ( genellikle daha eski çocukluga ait ) kaynaklı.. Sık Sık baska baska ülkelere seyahat var, cocuklugundan, travmatik stresten kacısla sonlanan disosiyatif fug = kaçısta ilerleyen zamanda tablonun altında çıkabilir. veya baska coklu kişilikler , kaçan, cinayet işleyen vs…. oteldeki ilk gece öncesinde belli ki ağır bir travma yaşandı ,,, ya da ,, hadi yaşansın da görelimm.. elinize sağlıkk
Kişi agır elem verici psikolojik çatışmalardan ,özellikle savaş , deprem sonrası agır kayıplar, aile içi emosyonel travmalar, enseste veya şiddete maruz kalma, kötüye kullanım,agır bir kayıp ,buhran ,bunalım sonrası ,,bilinç dışı bir çeşit orjinal kişiliği; kimliği agır dehşet verici olaydan uzaklastırmaya calısır ..cevaplakapat