Masthead header

Bukowski yalnızlığı anlatıyor

Çizim: Alp İz

Hiç yalnız hissetmedim kendimi.

Bir odada tek başıma kaldım, intiharın eşiğinde. Kendimi çok kötü hissettiğim oldu, ama hiçbir zaman birinin odaya girip kendimi daha iyi hissetmemi sağlayacağını düşünmedim? Ya da birkaç kişinin.

Başka bir deyişle, yalnızlık beni hiçbir zaman rahatsız etmemiştir, çünkü yalnız kalmaya doyamam.

Ben kendimi insan dolu bir odada ya da tezahürat yapan seyircilerle dolu bir tribünde en yalnız hissederim.

Ibsen’den bir alıntı yapacağım: “En güçlü insanlar genellikle yalnızdır.” Hiçbir zaman içimden, “şuh bir sarışın içeri girince kendimi daha iyi hissedeceğim,” diye geçirmedim. Hayır, onun hiçbir yararı olmaz. İnsanları bilirsin, “Hey, Cuma akşamı, ne yapacağız? Burda kös kös oturacak mıyız?” Evet, kesinlikle. Çünkü yok dışarıda bir şey. Aptallık sadece.

Aptal insanlarla fingirdeyen aptal insanlar. Geceye koşa koşa çıkmak gibi bir ihtiyaç içinde olmadım hiçbir zaman. Barlarda gizlendim, çünkü fabrikalarda gizlenmek istemiyordum. Hepsi bu. Milyonlarca insan adına özür dilerim, ama ben kendimi hiçbir zaman yalnız hissetmedim. Kendimden hoşnutum.

Bildiğim en iyi eğlence kendimim. Biraz daha şarap içelim!

Bukowski kitapları için>>>

Interview, Eylül 1987

edebiyathaber.net

Bunlar da ilginizi çekebilir:

Bunlar da ilginizi çekebilir:

Zamanımızın ruhu ve edebiyat: Edebiyatın zamanı üzerine notlar/anıştırmalar (I) | Feridun Andaç
Sanatta yanlılık ve yeni sanat akımları (II) | Prof. Dr. Onur Bilge Kula
Savaştan ‘insanlık’ çıkarmak | Burak Soyer
Antroposen’de insan olmak: “Beni Asla Bırakma” | Feyza Toprak

  • öznur keles - 11/08/2013 - 00:46

    Katılıyorum ..Verilen her nefesin geri alınacağı bilgisi insanı bencil kılar.cevaplakapat

  • yakut gökçe - 25/03/2014 - 03:56

    ben cok yanlız kaldım.şubede, işkence hanede, ve kendimi gercekten kokmuş hissettim. korkuyla oralarda tanıştım. ve seviyorum korkuyu bende,adralalin bağımlılığı yaptı.
    zıtların birliği.cevaplakapat

  • Arc Naboo - 17/10/2014 - 10:25

    6 aydir ayni oda da yanlizim. Issizim. Arkadassizim. Internet cok yavas otelde o yuzden dizi film bile zar zor seyrediyorum. Disari cikip kendime eglendirme sansim yok cunku param yok. Her eglence bi para istiyo. Her insan bi sekilde yeni bi masraf olabiliyo. Acikcasi sorun sirf para degil, disari ciksam bile Kathmandu nun ortasinda adam gibi ingilizce muhabbet edebilcegim bir tane bile tanidigim yok, tanidigi gec hic kimse duzgun ingilizce konusamiyo ki burda. Turistler gelip gecici.
    Bunca hafta, her sabah ayni noktada uyanip, her gunu ayni noktada gecirip, gece ayni noktada uyuyorum.
    Hic intiharin esigine gelmedim.

    Umutsuz gorunen bi durumum olabilir, Gazi Mustafa Kemalin soyledigi gibi ‘Umutsuz durum yoktur, umutsuz insan vardir, ben asla umudumu kaybetmedim’..

    Yanlizlik cok kolay degil ve cok ovunulcek bir sey degil. Lutfen yanlizliga ozenmeyin, insan insanla guzel, yanlizlik sadece izdirap ve sizi dusuncelere ceken bi olay.

    Dusunceler insani korkutabilir, mutlu edebilir, mutsuz edebilir. Dusunce yapim farkli olsayi belki su anda bende intiharin esigine gelmis olabilirdim, acikcasi idare ediyorum ama konusabilcegim bir insanla olmayi yanlizliga tercih ederim.cevaplakapat

    • Umut Halhallı - 02/04/2022 - 22:24

      dostum aradan yıllar geçti ve hayat beni bu yorumunla buluşturdu ve ne gariptir ki o zamanlar çocuktum böyle dertleri bilmezdim aklıma gelmezdi tatlıydı yani fakat şimdi 20 oldu bitti gitti çoktan ve ben ne yapacağımı bilmeden yaşıyorum yalnızım bazen korkuyorum bazen mutlu oluyorum ama içimde huzursuzlukla yaşıyorum umarım şu an sen iyi yerlerdesindir.

      Sevgiler..cevaplakapat

E-posta adresiniz yayınlanmaz ve paylaşılmaz. Gerekli alanlar yıldız ile gösterilmiştir *

*

*

Ç o k   O k u n a n l a r