Koray Avcı Çakman’ın Kiralık Akvaryum adlı kitabı Can Çocuk yayınları tarafından yayımlandı.

Tanıtım bülteninden:

Koray Avcı Çakman, bu romanında geri dönüşümün, çizgi romanların ve dostluğun iyileştirici gücünü anlatırken, görünmeyen umutların nasıl görünür kılınabileceğini de hatırlatıyor.  “Pek çok insanın görünmez, diye bildiği umut; o gün Batu’nun gözlerine pırıltı, dudak kenarlarına gülümseme olarak yerleşiverdi.”

Batu’nun ailesiyle taşındığı lüks rezidans, pırıl pırıl camları ve konuşan asansörleriyle bambaşka bir dünyadır. Eski komşuları Asım amcanın herkesten gizlediği Takatuka balkonundan uzak kalmak Batu’yu üzse de bu ayrılık kurdukları dostluğa engel olmaz. Hem en sevdiği çizgi roman karakteri Hopdedik de hâlâ yanındadır. Onunla düşsel yolculuklara çıkan Batu, yine de bu yeni yerde kendini yalnız hisseder. Bir gün rezidansın heybetli akvaryumunu izlerken Nilü’yle tanışır. Aralarında başlayan dostluk, akvaryumdaki canlılara dair hayali bir günlük tutmalarıyla pekişir. Ta ki bir akşam, akvaryumun yerinde yeller estiğini görünceye kadar… Nilü’nün yeniden gülümseyebilmesi için Batu’nun kendi ‘takatuka balkonuna’ bakma zamanı gelmiştir. Çünkü hayal kurmak, görülen sınırların ötesini de düşünebilmektir.

“Batu on yaşındayken de epey bilgiliydi. Ivır zıvırın ve döküntünün kişiden kişiye değişen şeyler olduğunu bili yordu. Örneğin salondaki koltuk annesine göre dökün tü, babasına göre antikaydı. Ayakkabılığın çekmecesi babasına göre ıvır zıvırla, annesine göre gerekli şeylerle doluydu. Bu durumda balkondaki ıvır zıvırlar, döküntüler her şey olabilirdi. Ele geçirdiği zihinleri olur olmaz zamanlarda dürtüp duran merak duygusu ona bir türlü rahat vermiyordu. O balkonda ne olduğunu ya öğrenecek ya da öğrenecekti!“

KORAY AVCI ÇAKMAN
Kaplumbağa uykudayken, tavşan dağa küsmemişken, tilki henüz kurnazlığa alışmamış, yedi cüceler Kafdağı’na kaçmamışken karlı bir kış günü doğdum ben… Başucumda kitaplarla büyüdüm. Kitaplar en yakın arkadaşım oldu. Gün geldi beni düş dünyalarına uçurdular, gün geldi hüznümü unutturdular. Sonra ben de kitaplar yazdım, çocuklar düşlerle büyüsün, yüzleri gülsün diye…