.jpg)
Category Archives: özlem narin yılmaz “Ağlasa da gizliyor gözlerinin yaşını;Bir kere eğemedim bu kadının başını.” Nazım Hikmet Yazmaya adanmış bir ömür Suat Derviş onlarca eser vermiş başarılı bir yazar olmasına rağmen sanki görünmez bir el onu adeta siyah bir tülle gizlemiş, edebiyatındaki cazibeli fosforun yansımalarını engellemiştir. Dolu dolu ve yazmaya adanmış bir ömrün, hastane odasında yoksul ve kimsesiz bir şekilde […]  “Anılara bağlı kalırım ama bir erkeğe asla bağlı kalmam.” Lou Andreas -Salome Lou Andreas kitaplarını okurken merak edip araştırdığımda gördüm ki, onca eser vermiş bir kadın, fikirleriyle, düşünsel dünyaya kattıklarıyla, eserleriyle değil de ona âşık olan dönemin birçok entelektüel erkeğinin ismiyle ve “Baştan çıkaran kadın” olarak anılıyordu. Bu bana büyük bir haksızlık, tarihsel, eril bir […]  Jhumpa Lahiri okumaya başladığımda, yeni bir sesle, farklı bir yazarla tanışacağımı hissettim. Bengalli bir anne babanın kızı olan Lahiri 1967 Londra doğumlu ve Amerika’nın Güneyindeki Rhode Island’da büyümüş. Hindistan’la bağlantısı ise çocukluğunun ve gençliğinin tatillerini çoğunlukla Kalküta’da geçirmiş olması. Dert Yorumcusu’ndaki kısa öyküler, Lahiri’nin yazı mecrasını işaret eden bir yol haritası gibi. Göçmenlik, yabancılaşma, Hindistan […] Edebiyata ‘hoş geldin’ Sagan Françoise Sagan’ın henüz on sekiz yaşındayken yazdığı Hoş Geldin Hüzün’ü okuduğumda çarpılmıştım. Kitap boyunca yazarın orta yaşlı, daha önce birçok kitap yayımlamış bir yazar gibi yazdığını düşünüp durdum. O yaşta bir genç kızın böylesine bir eser ortaya çıkarmış olmasını, yazarın yazma yeteneğiyle ilişkilendirmeden edemedim. Bu ilk eser, sonrakilerin kefili ve habercisi […]  Edith Warton’ın Ethan Frome’unu okumaya başladığımda her zamanki gibi önsözü ve özgeçmişi okumayı sona bırakmıştım. Yazarın, okuduğum ilk eseri olduğu için ve eserin adı da bir erkek adından ve soyadından oluştuğu için, dikkat eksikliği sonucunda kitabı bir erkeğin yazdığı duygusuyla okumaya başladım. Hatta kitabın son bölümlerine kadar bu böyle devam etti. Ama bir sorun vardı […]  Korku edebiyatı oldum olası ilgimi çekmemişti, ta ki Poe öykülerini okuyana kadar. Okudukları insanın ensesine soğuk bir nefes gibi çarpıyorsa, cümleler dile gelip esrarengiz bir fısıltıya dönüşüyorsa, girdaba kapılmış gibi karşı konulmaz bir güçle çekiyorsa içine, edebiyat ‘korkunç’ cazibesini kullanıyor demektir. Öykülerini okurken, Poe’nin hayatını merak ettim. Böyle öyküler yazan birisi nasıl bir hayat yaşamıştı? […]  Borges, büyükannesi Guillermo’nun hikâyeleriyle büyümüş. Büyükannesinin hikâye anlatırken başvurduğu kuru İngiliz nüktedanlığının, kendi özlü yazım tarzının temellerini oluşturduğunu söylüyor. Borges’in öyküleri, okuyucuyu ilk cümleden itibaren samimi bir anlatıcılıkla karşılıyor. Sanki yetmişli yaşlardaki sevimli bir ihtiyar hemen karşınızda oturuyor ve duyduğu ya da duyduğunu sandığı şeyleri anlatıyor. Bir kitabı okuduğunuz duygusuna kapıldığınızda sıkılırsınız, ama dinlediğinizi düşünmek […]  Virginia Woolf, Kendine Ait Bir Oda’da, kadınların yazabilmeleri için iki şeye ihtiyaçları olduğunu söyler; yaşamlarını sürdürebilecek kadar para ve kendilerine ait bir oda. Bu iki şey 17. yüzyıl İngiltere’si için bir düş gibi görünüyordu. Bırakın kendilerine ait para ve odayı, kadınlar tek başlarına seyahat etme ve üniversiteye gitme özgürlüğünden bile yoksundular. Üniversite kütüphanelerine, bir erkeğin […] |
|
.jpg)
.jpg)
![Çiziyorsam Sebebi Var: Deniz Avcıer | Ayşe Yazar
Çizimle olan ilişkiniz ne zaman başladı?
İlkokuldayken derslerle aram pek iyi değildi, maalesef resim dersi de dâhildi bu duruma. Ama yalnız başıma kaldığımda bir şeyler üretmeye bayılırdım. Çöplerden küçük kuklalar, çoraplardan oyuncaklar, kâğıt bebekler, ipler, kumaşlar… Evden hiçbir şeyi attırmaz odamda onlarla bir şeyler uydurup çöpleri bir şeylere dönüştürürdüm.
Ortaokul yıllarımda sabundan heykeller yapabileceğimi keşfedip hikâyeler yazıp, bu hikâyelerin karakterlerini sabundan yapmaya başladım. Fakat liseye geçtiğimde en yakın arkadaşımla farklı liseleri kazanmamız beni çizime başlatan şey oldu diyebilirim. Her hafta yaşadıklarımızı birbirimize çizgi romanlar ve mini öyküler şeklinde resimleyip verirdik. Harita metot defterlerimizi bu şekilde doldurmayı tercih ederdik. Lisede birinci yılım bitince artık yapmak istediğim şeyin güzel sanatlar fakültesine girmek olduğunu anladım ve ailemin de desteği ile bir resim atölyesine gitmeye başladım. Sulu boya yapmayı, kuru kalemlerle oynamayı orada öğrendim ve tabii bir de üniversiteye hazırlandım.
Bu dört yılda çocuk kitaplarına olan tutkum giderek büyüdü ve çizgi film animasyon bölümü bana en cazip gelen bölüm olmaya başladı. Atölyede geçen uzun çalışmalarım sonrasında Anadolu Üniversitesi’nde bu bölümü kazandım ve okudum. Ayrıca üniversite yıllarımda edebiyat fakültesinden de çocuk kitabı ile ilgili dersler alma ve kendimi geliştirme şansı yakaladım. Eğitim sürecimde hayallerimin mesleği olan çocuk kitabı illüstratörlüğüne başladım ve hala keyifle çocuk kitapları resimlemeye devam ediyorum.
...
[yazının devamı edebiyathaber.net'ten okunabilir]
edebiyathaber.net (18 Haziran 2021)
#edebiyathaber
@denizavcier @ayseyazar_ay #çiziyorsamsebebivar
#edebiyat #edebiyatdünyası #bookshelf #bookstagram #bookstore #kitapokumak #books #edebiyatüzerine #instaedebiyat #instakitap #instabook #instabookstagram #kültür #sanat #edebiyat #instayazı #instacocuk #çocukkitapları #çizim #çizer #illustration #illustrator #childrenbookillustration #children #books #illustration](https://www.edebiyathaber.net/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder(pp_w200_h112).png)